‘De Vergeten Godenzoon’. Dat is de naam van het winnende gedicht van de Ajax-poëziewedstrijd. Jort van Meeteren, de maker van het gedicht vond het tijd om de spelers, die niet lang aan de top bleven, te eren. Het gedicht maakt nu onderdeel uit van de ‘grootste Ajaxpoëzie bundel ooit’, aldus jurylid Pieter Stroop van Renen.
In vier alinea’s eert Van Meeteren spelers die na één of een paar seizoenen bij Ajax, uit de top verdwenen. Sommigen van hen spelen bij amateurclubs, anderen leven inmiddels een ambtenarenbestaan. De eerste alinea luidt: “Donovan Slijngard, Jeffrey Sarpong, Ze rollen nog steeds met gemak van mijn tong.” Zelden echt flitsend, nimmer de held. Wat zou Pasanen nu doen voor zijn geld?”
“Er wordt heel veel geschreven over de legendes zoals Cruijff en Sjaak Swart, maar het leek mij juist leuk om een ode te brengen aan de spelers die vaak een beetje vergeten worden. Ook zij hebben bijgedragen aan de geschiedenis van Ajax. Door je erin te verdiepen kom je erachter dat zij nu hele andere dingen doen, en dat zijn vaak de mooiste verhalen”, vertelt van Meeteren.
Volgens de jury torende dit gedicht tussen alle andere 159 inzendingen uit vanwege het originele onderwerp. Maar ook de vorm werd gewaardeerd: “Super origineel, metrum, rijm, technisch prachtig en een hele mooie, onverwachte inhoud”, aldus dichter en jurylid Pieter Stroop van Renen.
Sinds eind augustus konden Ajaxfans meedoen aan de wedstrijd. Voor de prijsuitreiking op woensdag 30 november waren ook de andere negen schrijvers uitgenodigd die de top tien haalden. Deze gedichten gingen onder andere over oud-Ajaxspeler Abdelhak Nouri en legendarische Ajax-goals. Ook was er een kort gedicht over de verliefdheid van een meisje op oud-voetballer Wim Kieft: “Ik weet niets van voetbal, maar ik was wel verliefd op Wim Kieft”, luidde dat gedicht.
Alle inzendingen worden samen met andere Ajaxgedichten van schrijvers en journalisten samengevoegd tot wat Stroop van Renen noemt, de dikste ‘Ajaxpoëziebundel’ ooit.
