De man die verdacht wordt van de dodelijke aanrijding van Shana Leurs (22) op 4 maart 2021 stond vandaag voor de rechter. De emoties liepen hoog op in de zaal, vooral bij de nabestaanden. Na een reconstructie bleek dat de man op de 50-weg in Osdorp 99,5 kilometer per uur reed en kort voor de aanrijding nog op zijn telefoon zat. Dit ziet het Openbaar Ministerie als roekeloos rijgedrag en om die reden eist de Officier van Justitie een gevangenisstraf van drie jaar en een rij-ontzegging van vijf jaar.
Op de Parnassusweg is het druk in de rechtbank vandaag voor de zaak rondom de dodelijke aanrijding van Shana Leurs. Veel publiek is aanwezig voor zowel haar ouders als de verdachte, om de gebeurtenis van 4 maart vorig jaar opnieuw voor ogen te krijgen.
Shana steekt op 4 maart 2021 de Wolbrantskerkweg over vanuit het stadspark Osdorp en wordt geraakt door een auto met daarin de 21-jarige verdachte L. Shana komt kort na de klap, zo vertellen haar ouders Ivar en Wanda afgelopen maandag aan AT5/NH Nieuws, zeker twintig meter verder op straat terecht en haar fiets ligt zeker nog tien meter verder. Een dag later overlijdt ze in het ziekenhuis aan haar verwondingen.
Te hard en op telefoon
De gemiddelde snelheid die kort voor de aanrijding is gemeten is ongeveer 100 km/u. Dit komt uit een reconstructie van een deskundige. Volgens een getuige “werd er ineens plankgas gegeven”. De verdachte was zich hier naar eigen zeggen tijdens het rijden niet bewust van: “Ik heb niet gelet op hoe snel ik reed, en voor mijn gevoel reed ik gewoon hoe ik altijd reed”, vertelt de verdachte met zijn advocaat Plasman naast zich.
Een ander punt waar het lang over gaat, is het telefoongebruik van de verdachte. Hij zou volgens telefoongegevens met 112 hebben gebeld en contacten hebben opgeslagen in zijn telefoon tijdens het rijden. Volgens de Officier was er WhatsApp-contact tijdens het rijden en er zijn contactgegevens opgeslagen voor de aanrijding, kort na de aanrijding heeft de verdachte 112 gebeld.
Volgens het OM is de 14 seconden die tussen het moment van het contact opslaan en het bellen van 112 na de aanrijding, een blijk van telefoongebruik tijdens het rijden. Maar advocaat Plasman zegt dat dit te kort is om een contact op te slaan, een aanrijding te veroorzaken, te schrikken én 112 te bellen. Het contact opslaan zou dus niet door L. zelf zijn gedaan. Daarbij zijn de berichten volgens de verdachte nog gestuurd toen de auto langs de weg stond. Mede hierdoor kan volgens de advocaat geen sprake zijn van roekeloos rijgedrag.
Volgens advocaat Schijns, die de ouders bijstaat, kan aan dit verlies geen enkele straf tegemoetkomen. Ze vraagt de rechtbank om celstraf en schadevergoeding: “Een taakstraf of voorwaardelijke straf zijn niet van toegevoegde waarde.”
Oog in oog
Zowel bij Shana’s ouders als bij de verdachte komt er veel emotie los. Ze kijken elkaar recht in de ogen tijdens de slachtofferverklaringen. Daarin lichten haar ouders toe wat dit voor ze betekent: “Jij was mijn hobby, Shaan”, begint haar moeder. Vol tranen noemt ze de verdachte een moordenaar: “Jij hebt ons levenslang gegeven. Elke dag moet ik dealen met dit vieze gevoel en de onwerkelijkheid dat ons enige kind weg is, ik heb haar nooit meer kunnen vasthouden.”
De verdachte praat veel, maar als het over zijn gevoel praat, blijft hij stil. “Met studeren ben ik helemaal gestopt. Ik kon me niet concentreren tijdens de lessen, niet slapen in de nachten”, vertelt hij. Hij heeft haar ouders niet benaderd, omdat het voor hem te lastig is. Wel staat hij open voor contact en een gebaar, zegt hij tegen de rechter. Snikkend luistert hij naar de woorden van haar ouders.
Het OM noemt het rijgedrag roekeloos. Voor de aanrijding was zijn leven goed op orde. Daarbij heeft de verdachte zelf hulp gezocht, dit wordt door het OM meegenomen. “Ik vraag u de maatschappij te beschermen tegen iemand die zo’n gevaar voor het verkeer vormt”, zegt de Officier. Op basis van het telefoongebruik van de verdachte en de snelheid van de auto, eist het OM een gevangenisstraf van drie jaar, en een rij-ontzegging van vijf jaar.
