De parel van de Jordaan, ofwel de Westertoren, gaf de buurt vandaag voorlopig voor de laatste keer een concert. Uit de hoogste kerktoren van de stad klinkt dag en nacht muziek, maar eens per week bedient beiaardier Boudewijn Zwart het carillon. Hij moet zijn instrument een jaartje missen tot de restauratie klaar is, en dat doet hem veel: “Dit is de mooiste werkplek van Amsterdam.”
De buurtbewoners moeten het de komende tijd zonder prachtige klanken uit de Westertoren doen: “Het is prachtig, het hoort echt bij Amsterdam”, zei een van de mensen die aan de kade naar het laatste concert aan het luisteren was. Maar voordat het zover was, liet stadsbeiaardier Boudewijn Zwart vandaag om 12.00 uur nog één keer muziek klinken door de stad: “Dit voelt wel gek hoor, een jaar zonder.”
Voor buurtbewoners zijn de klanken een vertrouwd geluid en zal het wennen worden wanneer deze niet meer dagelijks te horen zijn: “Ik word elke ochtend wakker gemaakt door de toren, hoe moet ik dat nu in godsnaam dan doen?” Ook Zwart ziet de kerk en toren als een onderdeel van de Jordaan: “Anne Frank hoorde de muziek uit de toren toen ze ondergedoken zat in het achterhuis, ze schrijft er zelfs over in haar boek.”
Al bijna veertig jaar bespeelt de beiaardier de klokken. “Het is echt mijn passie.” Zwart speelt in meerdere kerktorens in de stad: “Maar deze is toch zo speciaal. Gelukkig hoef ik al die trappen een jaartje niet meer op, dat is wel een voordeel.”
Iedere dinsdag zijn de laatste minuten een duet tussen de beiaardier en de welbekende ’trompettist in zijn bootje’. Zo’n twintig jaar geleden speelde een trompettist op het water ineens mee met Zwart, waarna ze besloten altijd een heen-en-weer-duet te spelen. “Ook dat is voor het laatst, hij zal me wel gaan missen”, grapt Zwart.
Tot over een jaar
De kade van de Prinsengracht staat volgeladen met mensen die nog één keer komen luisteren voor ze het moeten missen. “Maar”, benadrukt Zwart. “Het is niet helemaal voorbij hoor, geen zorgen. Over een jaar is de toren en het geluid gewoon terug, ik hoop voor kerst weer te kunnen spelen. Maar je weet nooit hoe het met de restauratie gaat.”
Een van de toeschouwers wil toch graag even een complimentje kwijt: “Wat doet hij het goed, bedankt voor al die mooie muziek en tot snel. Ik kan niet wachten!”
